La vision trebola de Francesc Pujols

Se viatjas per Espanha en proclamant qu'ès Catalan e Espanhòl (Catalan, òc, mas per lo dessús de tot, Espanhòl), o as tot pagat. Francesc Pujols (1882-1962) endonvièc que qualque jorn los Catalans o auriam tot pagat mas malastrosament la vision li arribèt trebola e incompleta.

Se talhar las venas

Fa quatre jorns presencièri una situacion desagradiva: un òme mentalament alienat s'esforcèt a se talhar las venas del braç davant mieu fins que la sang canerèt abondiua, en tacant lo sòl e las parets: es un senhal que benlèu nos avertís de las mancas del budgèt psiquiatric.
Avertiguèri una ambulància qu'arribèt sulpic, lo recebèron, e al cap de doas oras l'òme aviá ja lo braç cosut e tornava èsser en situacion de exeat medic, dins la carrièra, e amb la recomandacion qu'anèsse veire qualque psiquiatra. 

La Glèisa catolica viu en pecat

La Glèisa catolica viu en pecat a comptar de l'an 1858 que lo Reialme del Cèl li diguèt que li caliá parlar en occitan (en enviant la vèrge Maria a parlar en occitan amb Santa Bernadeta). 160 ans mai tard dins las messas occitanas contunha lo desaubediment a la volontat divina.

L'avantatgi de la foetada.

L'avantatgi de la foetada. Al sud de las Corbièras la lenga nòstra a l'avantatgi del còp de foet indissimulat d'un enemic pauc escarrabilhat que nos fa reaccionar. Per causa d'aquela estimulacion resistenta se lo malur fai esfaçar lo cataloccitan al nòrd contunhariá de viure entre los Pirenèus e lo Segura.

Personas sens tet

Ai fach partida anuèch del dispositiu nocturn de recompte de las personas sens tet que dòrmon dins la carrièra dins la vila de Barcelona, e cap a las quatre de la matinada, quand tornava en cò mieu, m'es vengut al remembre una persona mancada d'abitatge que moriguèt la setmana passada e aiçò m'a fach ne remembrar una autra que fa ja mai de vint-e-cinc ans vegèri per la nuèch quand ieu me n'anava dormir, e que retrobèri lo matin, al meteis endrech, mas ja mòrta.

coards o eròis ?

Sabèm ja qu'a l'autre costat i a mai de borrèus que de democratas, çò que cal saber es s'al nòstre costat i dominan los coards o los eròis.

18

Ai besonh de tornar aver 18 ans. Qualque idèa ?

La gelosiá e lo reforçament emocional

La gelosiá e lo reforçament emocional. Fa qualques jorns dinnava amb una amiga qu'es professionala fòrça qualificada procedenta de la classa nauta d'un país sud american, e parlàvem sus la gelosiá. M'explicava qu'amb son marit ela es pas gelosa, a pas un bri de gelosiá, zèro gelosiá. M'a dich après qu'un còp una autra amiga se sarrèt a son marit amb un vestit descoletat e amb parlar de seduccion. Li demandi coma reaccionèt. Me respond qu'escenifiquèt teatralament d'expressions de colèra en li disent a crits a l'altra que se li tòrna ensenhar las popas al sieu marit li arrancariá lo cap. M'a explicat ara seguida qu'aiçò o fasètz pas per gelosiá, mas tot lo contrari, per li aumentar l'auto-estima al sieu aimat.

Avèm saldat amb SUCCÈS lo bienni revolucionari

Quim Torra m'interèssa pas mai gaire; doni per finalizat lo bienni revolucionari que (malgrat lo naut còst uman que pagam totjorn) avèm saldat amb SUCCÈS (perque nos a permés revertir la tendéncia a l'assimilacion, en plantant la grana de las generacions que nos portaràn a la desliurança).

The Alienist

Ara meteis ai finalizat la sèria de television The Alienist que lo protagonista catalano-alemand Daniel Brühl interpreta un immigrant alemand de classa nauta en metent en examen de crims contra mainats immigrants de classa bassa a la New York de fins del sègle XIX. 

Aiçò m'a fach remembrar un òme del Nepal qu'ai conegut uèi matin. Aquel òme me justificava lo sieu besonh de viure en un ambient tranquil en me disent que tal besonh es consequéncia dirècta de la siá nacionalitat. Disi pas qu'aiçò siá pas possible mas ieu ai pas cregut jamai en las generalizacions de temperaments nacionales (en fach, la majoritat de personas aganidas e fredas qu'ai conegut èran Madrilencas malgrat elas meteissas presumissián del contrari).

Dinnar amb l'art

Ai dinnat amb d'amics al restaurant Momo, al 39 de la carrièra d'Avinhon (gaireben a tocar de la carrièra Ampla de Barcelona). A despart del menu popular, m'an agradat fòrça los quadres d'aquela artista que son expausats per las parets .

Avengers: Infinity War

Dimenge de léser: ai dinnat al Racó (Rambla de Catalonha) e ai anat al cinèma a veire Avengers: Infinity War (soi totjorn estat un grand fan d'aquelas istòrias). Vòli pas far spoilers, dirai solament que la scèna que m'a agradat mai es estada la darrièra.

Flickr cataloccitan

Soi estat uèi en endreçant las miás rets socialas e me soi avisat que fa d'ans aviá iniciat un Flickr qu'arturèri. Soi pas segur s'es melhor que l'instagram, mas ai decidit a la fin o provar per un temps, e ai creat quitament un grop per partejar de fotografias de totes los païses cataloccitans: 

https://www.flickr.com/groups/cataloccitania/

 

Perqué son tan gracioses los Mots d'òc?

Perqué son tan gracioses los Mots d'òc? -//- Vegèri ièr un bon film: "Backstabbing for beginners". Ai finalizat uèi la primièra sason d'una tanben bona sèria: "The Handmaid's Tale". D'autra banda, soi estat uèi matin en escotant qualques enregistraments endarrierats dels Mots d'òc de Ràdio France Blue Béarn que m'an fach soscar: "de que ne rison". Pendent las doas minutas escassas de discors de Perre Salles, aquel e los menaires del esmissió se petan de rire sens mediar cap de remoquet graciós. Mas m'a fach remembrar qu'als Mots d'òc de Ràdio France Blue Occitanie la convèrsa entre Géraud Delbès e Alban Forlot es tanben un rire constant. De que ne rison? Per contra, los Mots d'òc de Radio France Blue Périgord es mai seriós, possiblament perque Joan Pau Verdier a pas normalament un partenaire. Es solament simpatia radiofonica? Benlèu los Catalans sèm pas tan simpatics coma los Occitans e per aquò los programas lingüistics raiofònics catalans radiats en duo se fan sens s'escagassar de rire?

Aquel divendres ai gaudit d'un dinnar amb camaradas al bar Can Manel del cami de Sant Jeroni de la Murtra de Badalona. Darrièr jorn de trabalh per aquela setmana, e al ser ai iniciat la lectura de "Lletres d'exili, dietari d'un cavaller càtar" de Xavier Tornafoch. Pagès editors).

Comenci aquel dimècres amb una reflexion que convertirai en twitt: "independentisme es aquel movement social que se desencadena quand una còla de cleptòmans començan a dire que lo lairon ès tu". Dinnar, après lo trabalh, amb amics diametralament desparièrs de ieu, es un dels plasers dels quatre jorns que passam dins d'aquela planeta. Ajudar los filhs amb los devers d'escòla a l'ostal de la matèria de francés n'es un autre. Veire per la nuèch una bona sèria de television (Line of Duty) es agradiu abans de donar per acabat lo jorn. La part dolenta del jorn es la manca de temps e aver d'anar a dormir amb mens de sièis oras de sòm per davant.

Sant Jordi a Barcelona

La fèsta catalana de Sant Jordi es una autentica fèsta de la prima, ont los libres e las ròsas parlan pas tan d'amor e prima coma de la passion transcendenta del pòble catalan. O vesi tradicionalament dempuèi lo quartièr, mas anèri ièr viure Sant Jordi al centre de Barcelona perque la miá suera signava d'exemplars de la siá darrièra òbra e poguèri veire demest de la multitud la passion qu'an los catalans per èsser una part del fum de monde (altrament dich la nacion) compresa coma part de qualquarren mai granda que cadun e a l'encòp un còrs collectiu.

Ongan vòli pas cap de libre

Uèi m'a calgut anar a la Barceloneta per causa del trabalh. Al mieu environ anavan centenats de joves pel mièg de la carrièra vestits -o desvestits- amb bikini, vestit de banh e claquetas. Comença tanben a aver ambient de Sant Jordi (qualques kiosks concentran ja libres). Ongan vòli pas cap de libre per St. Jordi, perque n'ai quinze en dança, e amb un nòu libre mai ja n'auriá setze en fasent coa, e sabi qu'arribarà St. Jordi de l'an que ven e los aurai encara quinze totes a la mitat. Pauc temps per legir es l'unica tusta de la revolucion independentista.

Deman serai agotat

La setmana passada sortèri per la tele dins lo programa 30 minutas de Tv3. Foguèt solament una minuta escassa. Èra un programa que comparava l'atencion a las personas sens tet a Finlàndia e a Catalonha. Per causa d'aiçò fa de jorns que parli (via Chat) sus aquel tèma amb collègas de divèrses païses e dòrmi per aquò una mejana de 4 oras jornalièras. Voliá uèi recuperar un pauc d'oras de dormir. Mas la setmana passada m'agradèt fòrça çò de primièr episòdi del programa Katalonski, a Television de Catalonha, del cantaire d'origina islandès Halldór Már, e per aquò uèi me soi esperat a lo veire. La setmana passada foguèt a New York e es estat uèi a Mexic. M'a agradat fòrça. Me'n vau dormir que serai deman agotat.

Uèi (19/04/2018, amb gaireben 57 ans) comenci a aprene los parlars del nòrd.

La nòstra lenga cataloccitana es pauc divèrsa, mas es compausada per dos dialèctes principals: lo catalan (dempuèi la Segura fins a las Corbièras), e l’ocitan (dempuèi l’Atlantic als Alps e gaireben fins a Lèira). Ieu soi parlant de catalan oriental e uèi (19/04/2018, amb gaireben 57 ans) comenci a aprene los parlars del nòrd de las Corbièras, e o farai de la meteissa manièra qu’aprenguèri francés: en me lançant dirèctament a parlar tal coma me dicta l’intuicion (e après ja corregirai los tèxtes). Aqueles tèxtes qu’escriurai seràn de pichonas reflexions o de cronicas de la miá jornada, e los publicarai en aquel blog:
https://cataloccitan.blogspot.com/
 en aquela pagina FB:
https://www.facebook.com/Cataloccitan/
 e en aquel grop de facebook:
https://www.facebook.com/groups/cataloccitan/

E soi conscient que cometrai fòrça erranças, mas per aprene plan una lenga cal la parlar prèviament mal. L’avantatgi es que compreni los parlars occitans gaireben tan plan como los parlars catalans.