Ai fach partida anuèch del dispositiu nocturn de recompte de las personas sens tet que dòrmon dins la carrièra dins la vila de Barcelona, e cap a las quatre de la matinada, quand tornava en cò mieu, m'es vengut al remembre una persona mancada d'abitatge que moriguèt la setmana passada e aiçò m'a fach ne remembrar una autra que fa ja mai de vint-e-cinc ans vegèri per la nuèch quand ieu me n'anava dormir, e que retrobèri lo matin, al meteis endrech, mas ja mòrta.
La nòstra lenga cataloccitana es pauc divèrsa, mas es compausada per dos dialèctes principals: lo catalan (dempuèi la Segura fins a las Corbièras), e l'occitan (dempuèi l'Atlantic als Alps e gaireben fins a Lèira). Uèi (19/04/2018, amb gaireben 57 ans) comenci a aprene los parlars del nòrd de las Corberes e o farai de la meteissa manièra qu'aprenguèri francés: en me lançant dirèctament a parlar tal coma me dicta l'intuicion (e après ja corregirai los tèxtes).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada